ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΑΓΙΟΙ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 26-7-2016

Βιογραφία Αγίας Παρασκευής

       Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη στα χρόνια του αυτοκράτορα Αντωνίνου (138 - 160 μ.Χ.). Ήταν κόρη των ευσεβών Χριστιανών, Αγάθωνα και Πολιτείας, οι οποίοι φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή της, όπως είχαν υποσχεθεί στο Θεό στην περίπτωση που θα τους έδινε ένα παιδί. Επειδή το παιδί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή έλαβε αυτό το όνομα.

       Μετά το θάνατο των γονέων της, η Παρασκευή μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και ανέπτυξε ιεραποστολική δραστηριότητα στην Ρώμη και στα περίχωρα της πόλης, κηρύσσοντας το λόγο του Χριστού. Η δράση της προκάλεσε τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο, ο οποίος την συνέλαβε και της υποσχέθηκε υλικά αγαθά στην περίπτωση που θα θυσίαζε στα είδωλα. Βλέποντας όμως πως η Αγία παρέμενε σταθερή στην πίστη της, την υπέβαλε στο βασανιστήριο της πυρακτωμένης περικεφαλαίας, το οποίο υπέμεινε με καρτερικότητα. Τότε ο Αντωνίνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα. Επειδή όμως είδε την Αγία άθικτη, πλησίασε το πρόσωπο του στον λέβητα - καθώς δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς η αγία είχε μείνει ανέπαφη - για να δοκιμάσει αν πράγματι είναι καυτό, και αμέσως τυφλώθηκε. Η Αγία με προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο το φως του, με αποτέλεσμα να πιστέψει στο Χριστό ή κατ' άλλους να σταματήσει τους διωγμούς εναντίον τους. Ελευθέρωσε πάντως την Αγία Παρασκευή, η οποία συνέχισε να κηρύττει το Ευαγγέλιο σε άλλα μέρη, μέχρι που έφτασε στην Ελλάδα.

      Στα Τέμπη ένας ειδωλολάτρης άρχοντας την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε καρτερικά, για να τελειωθεί με δια αποκεφαλισμού θάνατο.

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ 20-7-2016

Βίος Προφήτη Ηλία.

Μέσα στη χορεία των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης ξεχωριστή είναι η θέση του προφήτη Ηλία. Στην Καινή Διαθήκη το όνομα του προφήτη Ηλία αναφέρεται πολλές φορές από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, είπε πως ο Ιωάννης θα ερχόταν «ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλίου» (Λουκ., κεφ. α, στ. 17), θα είχε δηλαδή τα γνωρίσματα και το ζήλο του προφήτη Ηλία, θα ήταν ο ίδιος ο προφήτης Ηλίας, όπως ο λαός τον περίμενε να ξανάρθει. Ο Ιησούς Χριστός, όταν έδωσε μαρτυρία για τον πρόδρομο Ιωάννη κι έπλεξε το εγκώμιο του, είπε πως αυτός ήταν ο Ηλίας «Αν θέλετε, να το παραλεχθείτε, αυτός είναι ο Ηλίας, που έμελλε να έλθει».

Το πιο σπουδαίο είναι ότι οι μαθητές επάνω στο βουνό, κατά τη θεία Μεταμόρφωση, είδαν τους δυο Προφήτες, τον Μωϋσή και τον Ηλία, να συνομιλούν με τον Ιησού Χριστό. Όλα αυτά φανερώνουν την ξεχωριστή θέση του προφήτη Ηλία ανάμεσα στους Προφήτες και μέσα στη συνείδηση του λαού. Ακόμα και στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ακούοντας τη διδασκαλία και βλέποντας τα θαύματά του, έβλεπαν τον προφήτη Ηλία, που είχε ξανάρθει. Ο Ιησούς Χριστός ρώτησε· «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;». Κι οι μαθητές είπαν’ «Ἰωάννην τὸν βαφτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν....».

Ο προφήτης Ηλίας έζησε τον 9 π.Χ. αιώνα και ήταν γιος του Σωβάκ και καταγόταν από τη Θέσβη (γι' αυτό και ονομάστηκε Θεσβίτης), το σημερινό El Istib, της περιοχής Γαλαάδ, και άνηκε στην φυλή του Ααρών. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία: Δύο άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε ο πατέρας του, πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού περιέγραψε την οπτασία στους ιερείς, εκείνοι του είπαν ερμηνεύοντας την οπτασία, ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά.

Ο Προφήτης Ηλίας άσκησε το προφητικό του χάρισμα επί 25 έτη στα χρόνια του βασιλέα Αχαάβ, που βασίλεψε στα 873 - 854 π.Χ. Ο Αχαάβ και μάλιστα η γυναίκα του Ιεζάβελ ήσαν άνθρωποι ασεβείς κι εναντίον τους ήταν ο πόλεμος του προφήτη Ηλία. Η Ιεζάβελ, που δεν ήταν ισραηλίτισσα και γινόταν αιτία να νοθεύεται η πίστη από ειδωλολατρικά έθιμα, αυτή λοιπόν κυνήγησε πολύ τον προφήτη Ηλία, γι’ αυτό κι εκείνος αναγκαζόταν διαρκώς να φεύγει και να κρύβεται. Η Ιεζάβελ κυνηγούσε τον προφήτη Ηλία όπως η Ηρωδιάδα τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.

Πρώτο μεγάλο σημείο, που έδωσε ο προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε και δεν έβρεξε για τριάμισι χρόνια. Σ’ αυτό το διάστημα ο Προφήτης κρυβόταν σε μια σπηλιά σ’ ένα χείμαρρο πέρ’ από τον Ιορδάνη. Εκεί υπήρχε λίγο νερό, κι ένας κόρακας του πήγαινε τροφή κάθε πρωί. Όταν στέρεψε το νερό, έφυγε ο Προφήτης και πήγε στα Σάρεπτα της Σιδωνίας· όλα αυτά με εντολή του Θεού. Εκεί φιλοξενήθηκε σε μια χήρα γυναίκα, που είχε λίγο αλεύρι και λίγο λάδι, κι όμως έτρωγαν όλο τον καιρό και δεν έλειψαν. Η χήρα γυναίκα είχε ένα παιδί κι έτυχε να αρρωστήσει και να πεθάνει. Τότε ο Προφήτης προσευχήθηκε κι ανάστησε το παιδί.

Δεύτερο μεγάλο σημείο, που έδειξε ο Προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε κι ήλθε φωτιά από τον ουρανό. Με προσταγή του βασιλέα Αχαάβ, μαζεύτηκαν τετρακόσιοι ειδωλολάτρες ψευτοιερείς, που τους προστάτευε η Ιεζάβελ. Τότε ο προφήτης Ηλίας τους προκάλεσε σ’ ένα διαγωνισμό. Του είπε κι έβαλαν πάνω στο θυσιαστήριο τα ξύλα και το σφάγιο για θυσία, και άρχισαν να τρέχουν γύρω και να φωνάζουν όλη την ήμερα τον ψεύτικο θεό Βάαλ, για να ρίξει φωτιά· «και ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις». Τότε ο Προφήτης τους είπε· «Κάνετε πέρα! Τώρα θα κάνω εγώ τη θυσία μου». Έκανε δικό του θυσιαστήριο, έβαλε κι έβρεξαν καλά τρείς φορές τα ξύλα με νερό κι ύστερα προσευχήθηκε. Έπεσε τότε φωτιά από τον ουρανό κι αναποδογύρισε κι έκαψε ολόκληρο το θυσιαστήριο.

Ύστερα απ’ αυτό το σημείο, ο λαός έπιασε τους τετρακόσιους ψευτοϊερείς, κι ο προφήτης Ηλίας τους τιμώρησε αυστηρά. Η Ιεζάβελ, αγριεμένη, κυνήγησε τον Προφήτη, κι εκείνος έφυγε ψηλά στο Χωρήβ, εκεί που πριν πεντακόσια χρόνια ο Μωϋσής άκουσε τη φωνή του Θεού κι είδε τη βάτο να φλέγεται και να μην καίγεται. Εκεί ο προφήτης Ηλίας κρυβόταν σε μια σπηλιά, κι ο Θεός τον δίδαξε ένα σπουδαίο μάθημα. Του είπε· «Ανέβα ψηλά στην κορυφή, και θα δεις το Θεό. Θα περάσει δυνατός αέρας· θα γίνει σεισμός· θα δεις φωτιά και θα περάσει ένα ανάλαφρο και δροσερό αεράκι. Ο Θεός δεν θα είναι ούτε στη θύελλα ούτε στο σεισμό ούτε στη φωτιά, αλλά στο ανάλαφρο αεράκι».

Άλλα θαυμαστά σημεία του πορφήτη Ηλία ήταν ότι διέσχισε τον Ιορδάνη ποταμό με την μυλωτή του και τέλος ότι αντί να πεθάνει ανελήφθη με άρμα πυρός στον ουρανό.

Να σημειώσουμε, ότι ο προφήτης Ηλίας, μετά από οκτώ ή δέκα χρόνια από την ανάληψη του, απέστειλε γράμματα (ίσως δι’ Αγγέλου) στον βασιλέα Iωράμ, προβλέποντας τον θάνατο του επειδή απομακρύνθηκε από την λατρεία του αληθινού Θεού: «καὶ ἦλθεν αὐτῷ ἐν γραφῇ παρὰ ᾿Ηλιοὺ τοῦ προφήτου λέγων· τάδε λέγει Κύριος Θεὸς Δαυὶδ τοῦ πατρός σου· ἀνθ' ὧν οὐκ ἐπορεύθης ἐν ὁδῷ ᾿Ιωσαφὰτ τοῦ πατρός σου καὶ ἐν ὁδοῖς ᾿Ασὰ βασιλέως ᾿Ιούδα» (Παραλειπομένων Β’, κεφ. 21, στίχος 12).

Το δε βιβλίο Σοφία Σειράχ αναφέρει ότι: «ΚΑΙ ἀνέστη ᾿Ηλίας προφήτης ὡς πῦρ, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ ὡς λαμπὰς ἐκαίετο.... ὡς ἐδοξάσθης, ᾿Ηλία, ἐν τοῖς θαυμασίοις σου· καὶ τίς ὅμοιός σοι καυχᾶσθαι; ὁ ἐγείρας νεκρὸν ἐκ θανάτου καὶ ἐξ ᾅδου ἐν λόγῳ ῾Υψίστου· ὁ καταγαγὼν βασιλεῖς εἰς ἀπώλειαν καὶ δεδοξασμένους ἀπὸ κλίνης αὐτῶν· ὁ ἀκούων ἐν Σινᾷ ἐλεγμὸν καὶ ἐν Χωρὴβ κρίματα ἐκδικήσεως· ὁ χρίων βασιλεῖς εἰς ἀνταπόδομα καὶ προφήτας διαδόχους μετ᾿ αὐτόν· ὁ ἀναληφθεὶς ἐν λαίλαπι πυρὸς ἐν ἅρματι ἵππων πυρίνων.... μακάριοι οἱ ἰδόντες σε καὶ οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοσμημένοι, καὶ γὰρ ἡμεῖς ζωῇ ζησόμεθα.»



Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής.

 

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΕΚ ΡΩΜΗΣ 1 ΙΟΥΛΙΟΥ

Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός

Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης για τους Αγίους Κοσμά και Δαμιανό:

«Tρεις είναι αι συζυγίαι των Aγίων Aναργύρων, Kοσμά και Δαμιανού. Kαι αι τρεις ωνομάζοντο με τα αυτά ονόματα. Ήγουν εκαλούντο Kοσμάς και Δαμιανός. Kαι όλοι την αυτήν ιατρικήν τέχνην εμεταχειρίζοντο. Kαι όλοι ομοίως Aνάργυροι εκαλούντο.

Kαι η μεν πρώτη συζυγία του Kοσμά και Δαμιανού, ήτον υιοί Θεοδότης, μιάς ευλαβούς και χριστιανής γυναικός. Oίτινες εν ειρήνη εκοιμήθησαν, και ενταφιάσθησαν εις ένα τόπον καλούμενον Φερεμάν (βλέπε 1η Nοεμβρίου.).

H δε δευτέρα συζυγία του Kοσμά και Δαμιανού, διέτριβον εις την Pώμην, έχοντες ένα διδάσκαλον κακόγνωμον και φθονερόν. O οποίος αναβιβάσας αυτούς με δόλον επάνω εις ένα βουνόν, τάχα διά να συμμαζώξουν βότανα, εκεί ο αλιτήριος εφόνευσεν αυτούς με τας πέτρας (βλέπε 1η Ιουλίου).

H δε τρίτη συζυγία του Kοσμά και Δαμιανού ήτον από την Aραβίαν. Oύτοι λοιπόν μεταχειριζόμενοι την ιατρικήν, επήγαιναν εις κάθε πόλιν και χώραν, και ιάτρευαν χωρίς αργύρια τους ασθενείς. Kαι με την πρόφασιν αυτήν της ιατρικής, εκήρυττον εις τους απίστους την πίστιν του Xριστού (βλέπε 17η Οκτωβρίου).»

Τέλος, συμπληρώνει: «Όθεν οι ζωγράφοι, όταν ιστορούν αυτούς, πρέπει να επιγράφουν εις τας εικόνας των, ποία συζυγία είναι, προς διάκρισιν. Πρέπει δε και να ιστορούν αυτούς διαφορετικούς κατά τον χαρακτήρα του προσώπου. Σημείωσαι δε, ότι ο εκ του Iερού Kοινοβίου Pωσσικού ελλογιμώτατος κυρ Bενέδικτος, συνέθετο κανόνα εις άπαντας τους Aγίους Aναργύρους.»

Πηγή: Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΚΑΤΩ ΒΙΑΝΝΟΥ

Αγαπητέ προσκυνητή -  επισκέπτη.

               Ο Ναός στον οποίο βρίσκεσαι είναι αφιερωμένος  στον Άγιο Σπυρίδωνα.     Βόρεια και στη Θέση Καμίνι, δίπλα στον παλιό δρόμο (Βασιλική Στράτα) υπήρχε εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα από τη Βυζαντινή εποχή. Καταστράφηκε από τον Χασάν Πασά μετά τη μάχη του Λασιθίου το 1866. Σήμερα από τα ερείπια του Ναού υπάρχουν μόνο κάποιες πέτρες. Τη Δεκαετία του 90 ο χωριανός μας ιερέας Μιχάλης Δουλγεράκης, με τη βοήθεια όλων των Κατωβιαννιτών, έκτισε νέο Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Σπυρίδωνα σε οικόπεδο που παραχώρησε η οικογένεια του στην άκρη του κεντρικού δρόμου. Εργολάβος ανέλαβε τότε ο χωριανός μας  Βσιλικογιαννάκης Δημήτριος, ενώ την οροφή αποπεράτωσε ο Ελιώτης Γεώργιος από την Παναγιά Πεδιάδος. Ανάδοχος της Εκκλησίας ήταν ο Βερυκοκάκης Μιχαήλ. Εορτάζει στις 12 Δεκεμβρίου αλλά γίνονται νυκτερινές ακολουθίες στις 11 Αυγούστου (ανάμνηση του Θαύματος του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα) και στις 9 Μαΐου (Αγίου Χριστοφόρου προστάτη των οδηγών) που τις καθιέρωσε ο σημερινός εφημέριος του χωριού  ιερέας Ψαρολογάκης Αντώνιος ο οποίος επιμελήθηκε τη συντήρηση και τη διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου της Εκκλησίας.

 

 Από την Ενορία Κάτω Βιάννου.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΤΩ ΒΙΑΝΝΟΥ

Αγαπητέ προσκυνητή -  επισκέπτη.

          Ο ναός στον οποίο βρίσκεσαι είναι αφιερωμένος  στην Παναγία (Εισόδια της Θεοτόκου) και κτίστηκε το 1810. Εορτάζει στις 21 Νοεμβρίου αλλά λειτουργείται και στις 15 Αυγούστου. Στον Εσπερινό στολίζεται επιτάφιος και ψάλλονται  τα εγκώμια της Παναγίας. Όλο το δεκαπενταύγουστο γίνονται παρακλήσεις στη χάρη της. Έχει ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο που κατασκευάστηκε κατά την τουρκοκρατία και είναι προστατευόμενο μνημείο από την Υπηρεσία Προστασίας Βυζαντινών αρχαιοτήτων. Έτσι δεν ανακαινίστηκε αλλά συντηρήθηκε όσο γινόταν από τον Παπά Μιχάλη Δουλγεράκη και παραμένει με την  αρχική μορφή. Πριν χτιστεί η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου ήταν ο ενοριακός Ναός του χωριού. Οι ακολουθίες και σήμερα γίνονται με κατάνυξη, με τα κεράκια, χωρίς ηλεκτρικά φώτα και μικρόφωνα όπως και παλιά. Ο ναός λειτουργείται σε όλες τις εορτές της Παναγίας.

         Εδώ βρισκόταν πολύ παλαιότερα και το νεκροταφείο του χωριού μέχρι που  μεταφέρθηκε στον Αφέντη Χριστό που είναι και σήμερα. Όταν ανοίχτηκε ο δρόμος και κτίστηκε και το Δημοτικό Σχολείο, καταπλακώθηκαν οι τάφοι. Μάλιστα πιο δίπλα, στου Λιγνού, υπήρχε και τούρκικο νεκροταφείο ενώ ακόμη παλαιότερα το τούρκικο νεκροταφείο βρισκόταν στη θέση μνήματα πάνω από το παλιό εργοστάσιο του Ζαμπετάκη.

 Από την ενορία Κάτω Βιάννου.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΦΕΝΤΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΤΩ ΒΙΑΝΝΟΥ

Αγαπητέ προσκυνητή -  επισκέπτη.

          Ο ναός στον οποίο βρίσκεσαι είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος (Αφέντη Χριστού). Η Εκκλησία κτίστηκε πριν την ενετοκρατία. Επί ενετοκρατίας πιθανόν να λειτούργησε και σαν Μοναστήρι με αρκετούς μοναχούς για κάποιο διάστημα. Έχει ωραίες τοιχογραφίες από τους Βυζαντινούς χρόνους πάνω στις οποίες διακρίνονται οι βανδαλισμοί των τούρκων που έβγαζαν με την ξιφολόγχη τα μάτια των Αγίων. Από τη βορεινή πλευρά οι τοίχοι ήταν μέσα στο χώμα μέχρι τη δεκαετία του 70 που έγιναν εργασίες συντήρησης του από την αρχαιολογική Υπηρεσία Ηρακλείου μετά από ενέργειες του ιερέα Μιχαήλ Δουλγεράκη. Είναι προστατευόμενο μνημείο από την Υπηρεσία Προστασίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. 

        Εορτάζει στις 6 Αυγούστου και παλιά γινόταν μεγάλο πανηγύρι που σήμερα το διατηρεί  ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού. Ένας θρύλος θέλει την εκκλησία να  είχε μια ολόχρυση καμπάνα βάρους 40 οκάδων και πολλά χρυσά αφιερώματα πιστών στα παλιά χρόνια. Για να μην τα κλέψουν οι τούρκοι κατακτητές , τα έκρυψαν οι χριστιανοί σε μια σπηλιά στην Κεφάλα και έκτισαν την πόρτα της. Από τότε δεν βρέθηκαν ποτέ. Κάποιοι παλιοί έλεγαν ότι ακουγόταν η καμπάνα να χτυπά την ημέρα της εορτής του Αφέντη Χριστού.

        Εδώ  βρίσκεται  το νεκροταφείο του χωριού. Μία από τις  επόμενες ημέρες, μετά το Πάσχα, μαζεύονται εδώ όλοι οι χωριανοί και τιμούν την μνήμη των νεκρών προγόνων τους.

 Από την ενορία Κάτω Βιάννου.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΚΑΙ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΜΕΣΗΣ

Αγαπητέ προσκυνητή -  επισκέπτη.

          Ο ναός στον οποίο βρίσκεσαι είναι αφιερωμένος  στον Προφήτη Ηλία που γιορτάζει στις 20 Ιουλίου και στους Τρείς Ιεράρχες που γιορτάζουν στις 30 Ιανουαρίου.   Κτίστηκε   τη δεκαετία του 90 από τον ιερέα Μιχαήλ Δουλγεράκη με τη βοήθεια όλων των κατοίκων. Στον ίδιο χώρο υπήρχε ναός του προφήτη Ηλία που είχαν καταστρέψει οι τούρκοι. Θεμελιώθηκε από τον τότε μητροπολίτη Πέτρας κ. Νεκτάριο και εγκαινιάστηκε από τον νέο μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέα Νανάκη. Ανάδοχος του ναού ήταν ο Ψαρολογάκης Νικόλαος και η Ζαμπετάκη Πηνελόπη. Εργολάβος για το κτίσιμο της εκκλησίας ανέλαβε ο Ζαμπετάκης Ιωάννης ενώ όλοι οι κάτοικοι της Μέσης αλλά και επαγγελματίες της ευρύτερης περιοχής  πρόσφεραν εργασία, και δωρεές υλικών.

         Γίνεται πανηγύρι και σε αυτές τις εορτές αφού οι κάτοικοι της Μέσης, αλλά και των διπλανών χωριών ήταν πάντοτε καλοί  Χριστιανοί.

          Σύμφωνα με πληροφορίες  υπήρχε και άλλη εκκλησία στη Μέση, στο κέντρο του σημερινού χωριού αφιερωμένη στην Μεταμόρφωση του  Σωτήρος. Καταστράφηκε και αυτή από τους τούρκους και σήμερα φαίνονται μόνο οι βάσεις από τους τοίχους. Οι γεροντότεροι θυμούνται στη θέση αυτή, μικρό πέτρινο εκκλησάκι με ένα μικρό πέτρινο εικόνισμα μέσα.

 Από την ενορία Κάτω Βιάννου.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΜΕΣΗΣ

Αγαπητέ προσκυνητή -  επισκέπτη.

          Ο ναός στον οποίο βρίσκεσαι είναι αφιερωμένος στην Παναγία (Ζωοδόχο Πηγή) που εορτάζει την επόμενη Παρασκευή από το Πάσχα. Είναι ο ενοριακός ναός του οικισμού Μέση που ανήκει στην ενορία Κάτω Βιάννου.  Κτίστηκε το 1910 πάνω στα ερείπια παλιάς Βυζαντινής εκκλησίας που είχαν καταστρέψει οι τούρκοι, όταν κατέστρεψαν και τον οικισμό που υπήρχε γύρω της. Αλλά και η Βυζαντινή εκκλησία είχε κτισθεί σε ερείπια παλαιότερου ναού που είχαν καταστρέψει οι πειρατές. Κάποια εποχή λειτούργησε και σαν μοναστήρι . Τα κελιά των μοναχών ερειπωμένα υπάρχουν ακόμη. Ανακαινίστηκε από το Π. Μιχάλη Δουλγεράκη με εργολάβο τον Μηλιαρά Ιωάννη του Βασιλείου.

          Εκεί υπήρχε και το νεκροταφείο του οικισμού που διατηρείται και σήμερα.

          Ονομάζεται και Παναγία η Χαμομηλιανή, επειδή η περιοχή την άνοιξη που γιορτάζει, μοσχοβολά από το χαμομήλι που φυτρώνει παντού. Είναι αρίστης ποιότητας και πολλοί Κατω Βιαννίτες αλλά και Χοντριγιανοί πήγαιναν στη Χάρη της για να το μαζέψουν.

         Παλιά γινόταν μεγάλο πανηγύρι και όλοι οι κάτοικοι της Κάτω Βιάννου, οι Λασιθιώτες αλλά και κάτοικοι των γειτονικών χωριών μαζευόταν και γιόρταζαν τη Χάρη της στη ανθισμένη ανοιξιάτικη φύση. Ερχόταν με τα ζώα τους και ήταν ευκαιρία για μια καλή ολοήμερη εκδρομή.

 Από την ενορία Κάτω Βιάννου.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΤΩ ΒΙΑΝΝΟΥ

Αγαπητέ προσκυνητή -  επισκέπτη.

             Ο Ναός στον οποίο βρίσκεσαι είναι αφιερωμένος  στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο (Αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου) που εορτάζει στις 29 Αυγούστου. Επίσης τελείται ακολουθία στις 24 Ιουνίου που εορτάζει «το Γενέσιον του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου».  Βρίσκεται κτισμένος πάνω σε ερείπια παλιού Ναού του ίδιου Αγίου που καταστράφηκε από τους Τούρκους. Μάλιστα κατά την θεμελίωση του βρέθηκαν πολλοί τάφοι και οστά άρα πρέπει να λειτούργησε και σαν νεκροταφείο κάποια εποχή. Θεμελιώθηκε  και κατασκευάστηκε, στα τέλη της δεκαετίας του 60 από  τον ιερέα Μιχάλη Δουλγεράκη με  τη βοήθεια όλων των πιστών χωριανών. Έκανε εράνους σε όλη την περιοχή για το σκοπό αυτό. Το οικόπεδο το παραχώρησε ο δάσκαλος  Τζανάκης Χαράλαμπος  και η σύζυγος του Μαρία ήταν ανάδοχος του Ναού.

         

 

 Από την Ενορία Κάτω Βιάννου.